Sipas kësaj radioje, “Krishtlindja, është kremte e dhuratës. Hyji ua bën dhuratë Vetveten gjithë njerëzve, të gjithë banorëve të tokës, që gëzimi i tyre të shndrisë, si drita në mes terrinave të natës.  Hyji na dhuron një shenjë dashurie; na bën dhunti gjënë më të çmuar, më të rëndësishme, më të bukur: Birin e tij të dashur.

Jezu Krishti është dhuntia e Hyjit! Ai është prova më e madhe e dashurisë së Zotit, Atit tonë qiellor për ne.

Betlehemi ndodhet në malësitë e Judesë. Është qyteti, ku lindi Davidi, bir barinjsh, që do të bëhej mbreti i madh i Izraelit. Qytet i etërve të Jozefit. Ndryshon shumë nga Jerusalemi, kryeqyteti krenar, 7 kilometra më në veri të vendit.Shpëtimtari, është fjalë që përdorej dendur në kohën e Jezusit. E do të përdorej edhe më shumë në kohët, që do të vinin, në ditët tona e në ditët, që nuk kanë aguar akoma, për të dëbuar errësirën. Njerëzit kërkonin, kërkojnë e do të kërkojnë një shpëtimtar, sepse kanë gjithnjë nevojë për shpëtim. Por, duhet dalluar shpëtimtari nga Shpëtimtari: të mos harrojmë. Asokohe edhe perandori romak quhej ‘shpëtimtar’.Po Jezusi nuk është perandor. Nuk është shpëtimtar njerëzor. Ai është Mesia! Është Zoti!Grazhdin e dinë të gjithë ç’do të thotë; është vendi ku vihet ushqimi për gjënë e gjallë, për kafshët. Në një grazhd do ta pushonte shtatin Jezusi i posalindur, sepse për Të nuk u gjend asnjë vend tjetër në gjithë qytezën e Betlehemit. Barinjve u jepet pikërisht kjo shenjë, që të mund ta njohin Zotin: “Do të gjeni një foshnjë, të vënë mbi një grazhd”. Barinjtë atëherë u nisën dhe e gjetën të vënë mbi kashtën e një grazhdi.”