Kampi i basketbollit përfundoi me sukses, që u organizua nga Kosovo Basketball Heritage Academy dhe Federata e Basketbollit e Kosovës.

Ky kamp u organizua në katër qytete të Kosovës, ku morën pjesë fëmijë të moshës nga 8 deri 16 vjet, ndërsa në fund u organizua All Star, ku u zgjedhën më të mirët e këtij kampi.

Kjo ishte hera e parë që u organizua një kamp i tillë, që synon të nxjerr talente për të ardhmen.

Trajnerët të cilët kanë punuar në këtë Kamp kanë folur për rëndësinë dhe përvojën e fituar.

Edona Thaqi

Isha vërtet e bekuar që pata mundësinë të lidh pasionin tim për basketbollin me dashurinë për atdheun tim. Ishte një përvojë e jashtëzakonshme të shikoje lojtarë/e, nga të gjitha moshat dhe nivelet e aftësive, të luanin me kaq shumë zemër.

Jam gjithashtu shumë mirënjohëse për mbështetjen e Sarah, Falecia dhe trajnerit Arben Krasniqi për kohën e tyre për të ardhur në Kosovë dhe për të bërë një ndryshim në një vend që do të thotë kaq shumë për mua.

Qëllimi im kryesor kur vendosa të organizoj këtë kamp ishte të edukoj, fuqizoj dhe frymëzoj të rinjtë në Kosovë përmes rritjes së dashurisë së tyre për lojën dhe krijimit të një themeli që u mundëson të gjithëve të ëndërrojnë më shumë për veten e tyre. Qëllimi ynë është t’i ofrojmë këto përvoja në mënyrë që të ndikojmë te të rinjtë për një kohë të gjatë në të ardhmen e tyre. Ndërkohë, që ne vazhdojmë ta rritim këtë kamp vit pas viti, nuk kam dyshim se kjo do të krijojë një komunitet liderësh dhe gjithashtu do të krijojë një urë ndërmjet Shteteve të Bashkuara dhe Kosovës, në mënyrë që sportistët e rinj të kenë mundësinë të vijnë në Shtetet e Bashkuara për të marrë pjesë në kolegje dhe luajnë basketboll.

Brian Kriftcher

Pasi kam bërë kampe si ky më parë në vende të tjera anembanë botës, mendoj se kisha një ndjenjë të arsyeshme se çfarë të prisja – ose të paktën atë që shpresoja – nga kampi. Por, Heritage me të vërtetë i tejkaloi këto pritshmëri pothuajse në çdo mënyrë. Ngrohtësia, energjia dhe talenti i të rinjve me të cilët punuam ishte diçka që binte në sy në çdo rreth ku punonim. Unë shpesh them se “basketbolli është një privilegj”. Në këtë rast, privilegji ishte i imi që të mund të punoja – dhe shpresoj të mësoj e të frymëzoj – këta të rinj.

Si çdo kamp i këtij lloji, Heritage kishte një gamë të gjerë lojtarësh – nga ata që ishin fillestarë tek ata, aftësitë dhe potenciali i të cilëve mund të konkurronin me këdo, kudo. Me krenari, TË GJITHË u përmirësuan. Një befasi shumë e këndshme ishte se sa nga fëmijët me të cilët punuam mund të konkurronin tani në nivelet më të larta të grupmoshës së tyre edhe në SHBA. Me punë të vazhdueshme, e ardhmja e basketbollit të Kosovës është padyshim shumë e ndritshme – dhe unë shikoj përpara për të qenë pjesë e kësaj rritjeje të vazhdueshme!

Falecia Porter

Kampi i Basketbollit Heritage ishte një përvojë absolutisht e mahnitshme. E konsideroj veten jashtëzakonisht të bekuar që jam përzgjedhur si pjesë e stafit stërvitor të pranishëm këtë vit!

Para se gjithash, duke parë talentin që kanë fëmijët në të gjitha qytetet e ndryshme ku ishim, tregon potencialin e vërtetë të së ardhmes së basketbollit në Kosovë. Dhe pasi pata kënaqësinë të ulem dhe të takohem me kryetarin e federatës, Arben Fetahu së bashku me Arben Krasniqin, e di që ana logjistike dhe planifikuese e suksesit janë në duar të sigurta. Mezi presim të shohim rritjen çdo vit!

Sarah Kustok

Ky është vetëm fillimi i asaj që ne shpresojmë se do të vazhdoj të rritet në një bazë për të sjellë lojën e basketbollit te brezi i ardhshëm dhe ata që do të vijnë në Kosovë. Rëndësia për ne e tejkalon shumë thjesht ndërtimin e aftësive të basketbollit, por ndarjen e ndikimit që loja ka pasur në të gjithë jetën tonë si njerëz dhe profesionistë. Unë jo vetëm që planifikoj të vazhdoj të marr pjesë në organizimin e këtij kampi, por do të lë zemrën time për të mësuar dhe kuptuar më mirë gjuhën dhe kulturën shqipe të Kosovës.

Bukuria e mjedisit dhe gjallëria e çdo qyteti ishte kaq e veçantë për t’u përjetuar. Ushqimi ishte absolutisht i shijshëm. Por më e rëndësishmja, ngrohtësia, dashuria dhe elasticiteti i njerëzve, më lëvizën zemrën në një mënyrë që më bënë të ndihesha sikur isha në një shtëpi larg shtëpisë. Krenaria e Kosovës më mbushi me frymëzim dhe “Mezi pres të kthehem”