Gjyshet e këtyre bastardeve nuk ishin fajtore pse patën fatkeqësinë të lindin pjellën e bishave osmane, sepse osmanlinjtë ishin pushtues- kafshë që erdhën me gjak e me hekur.

As pjella e këtyre përdhunimeve nuk ishin fajtorë, por është turp kur disa nga nipërit e këtyre përdhunimeve makabre, mburrën pse janë pjellë e përdhunimit, madje flasin për atin përdhunues sikur ata të ishin heronj, ndërsa ishin kriminelë sikurse ishte kriminale Perandoria Osmane. 

Jo rrallë ndonjë bastard i tillë me surrat afgani, që dëshiron të paraqitet pjellë e gjysheve të përdhunuara, mburret me të atin përdhunues. Çfarë monstrumë janë këta bastard që mburren me përdhunuesit osmanlinj.

Rrëqethem kur i lexoj çmendurit e tyre. Sa turp! Por ata turpin e hanë me bukë. 

Është e njëjta gjë sikur sot një Gëzim, me surrat serbi të Shumadisë, i biri i përdhunuesit Sllobodan të thotë se mburret me “serbët e lavdishëm”, që sunduan shqiptarët gati njëqind vjet me gjak e me hekur, apo sepse e mbajtën nën sundim ish-Jugosllavinë.

Gëzimi, bastard i osmanlinjve dhe Gëzimi bastard i serbëve të Shumadisë nuk dallojnë. 

Nuk ka shembull tjetër në botë ku nipi mburret pse ia kanë përdhunuar gjyshen, apo kur djali e mburr të atin përdhunues. Ndërkaq, televizionet tona ua nxjerrin surratin në ekran pikërisht pse na e nxijnë fytyrën.

Lexoni edhe:

Imami i reagon Gëzim Kelmendit: Jemi bijë të shqiptarisë, jo të osmanlinjëve