Marrëveshjet ndërmjet palëve në tavolinat ku bëhen negociatat shpeshherë dinë të jenë të lehta, por shpeshherë dinë të jenë edhe të rënda, madje edhe të komplikohen deri në atë shkallë sa që i humbë kuptimi krejtësisht tendencës për arritjen e marrëveshjes. Debatet e pafundme rreth nxjerrjes së një rezultati nuk janë asgjë tjetër përveç teprime të cilat sjellin një lodhje krejtësisht të panevojshme dhe të mërzitshme, përveç rasteve kur ato bëhen me qëllime të caktuara.

Ishim të befasuar nga shpejtësia e koalicionit të krijuar në mes të AAK-së dhe PSD-së, koalicion ky i cili e hapi rrugën e krijimeve të koalicioneve të reja. Koalicioni pasues ishte ai në mes të NISMA-së dhe AKR-së. Më vonë u kuptua se PSD kishte ‘tradhtuar’ AKR-në meqë kishte bërë koalicion me AAK-në duke pasur një ‘marrëveshje’ paraprake me AKR-në, ndërsa asnjëherë nuk iu prezantua opinionit ajo marrëveshje, pra mbeti vetëm në nivelin e ‘thashethemeve’. Pra, mund të thuhet se kjo është thuajse krejtësisht relevante meqë të gjitha këto parti janë rreshtuar dhe kanë marrë udhë në drejtimet e tyre.

Nga ana tjetër kemi llafet e LVV-së, të cilat dolën të parat në publik për një koalicion të mundshëm me LDK-në. Filluan takimet në nivele të ndryshme që nga niveli i kryetarëve, po ashtu edhe të atyre të nënkryetarëve dhe në nivel të ekspertëve. Krejt këto filluan kur qeveria Haradinaj ishte në këmbë dhe këto dy parti ishin në opozitë. Këto takime vazhduan sërish edhe pas vetërrëzimit të qeverisë Haradinaj. Opinioni i gjerë mendonte se ka përafrime për krijimin e një koalicioni parazgjedhor në mes të LDK-së dhe LVV-së, sepse kështu u shprehnin përfaqësuesit e të dyja subjekteve politike. Por, në fakt nuk duket se ka përafrime sepse dallimet janë vënë në pah tashmë.

Shpallja e datës së zgjedhjeve bëri që këto dy parti të lëvizin drejt takimeve të menjëhershme për ta gjetur një kompromis. Nga takimet doli një dallim i madh mes tyre, se të dy subjektet nuk heqin dorë nga pozita e kryeministrit. Ishte LVV ajo e cila ‘përcaktonte’ se cilat pozita i rrinë më mirë LDK-së e cilat jo. Këto deklarime publike s’do mend se irrituan zyrtarët e LDK-së. Nga ana tjetër udhëheqësit e LVV-së ende këmbëngulin në ato deklarime, për më tepër gjithnjë duke dhënë ‘zgjidhje’ në dëm të partnerit të mundshëm të koalicionit.

Prerja cezariane për lindjen e koalicionit LDK-VV

Edhe pse takimet u shpeshtuan, rezultatet mbetën të njëjta, pra nuk ka koalicion në mes tyre ende, edhe kur jemi tashmë pak orë para përfundimit të afatit kohor për regjistrimin e koalicioneve parazgjedhore. Gjasat për të mos lindur ky koalicion duket se janë të mëdha, andaj edhe nëse ka lindje cezariane të koalicionit, fryti do të jetë i pa-jetë. Kjo si rezultat i ‘përafrimeve’ të mëdha në dialogun e stërzgjatur në mes tyre.

Kryeneçësia e LVV-së shumë lehtë mund të pamundësoj një koalicion parazgjedhor me LDK-në. Kjo kryeneçësi mund të lidhet edhe me mosgatishmërinë e tyre për të marrë në duar dhe në përgjegjësin e tyre procesin i cilin i pret po sa të përfundojnë zgjedhjet, pra procesin e negociatave përfundimtare me Serbinë. Taksa dhe dialogu janë një patate e nxehtë, andaj ata mund të jenë të zhurmshëm, por jo të gatshëm për të marrë në duar dhe në përgjegjësi një proces të tillë. Asnjëherë, LVV nuk ka pas gatishmëri të marrë në përgjegjësi procese apo të bashkohet rreth proceseve të mëdha për vendin.

Për fund, për përpjekjen e koalicionit LDK-LVV, na mbetet me lehtësi konstatimi i shkrimtarit çek Milan Kundera që ‘optimizmi është opium për masat’.