Sipas L’Equipe, francezi ka refuzuar disa oferta në vitin e kaluar, derisa kjo përgjigje ka qenë edhe pasi përfundoi Kampionati Evropian, transmeton lajmi.net.

Kësaj situatë më së shumti i është gëzuar presidenti i Real Madridit, Florentino Perez që më herët në të njëjtën mënyrë ka transferuar shumë yje, si Courtois ose Hazard nga Chelsea.

Mbappe refuzoi rinovimin dhe pas një viti i mbaron kontrata me PSG-në, derisa Madrid beson se Al Khelaifi do e lejojë të largohet në verë për një çmim të mirë, duke mos e lejuar të ikën si agjent i lirë me parametra zero.

Pjesa e parë është mbushur, e dyta është duke munguar, edhe pse Madrid frikësohet që PSG do përsëris atë që kanë bërë në të kaluarën, të detyrojnë Mbappe t’i mbetet besnik kontratës dhe duke e kërcënuar nëse s’jep sinjale për rinovim. Kështu kanë bërë me Rabiot para disa vite.

Por, për momentin, Mbappe është në pozitën ku Florentino Perez e do, që në të kaluarën ka dëshmuar se është ekspert dhe transferimi i francezit në verë mund të ndodh.

Janë disa raste, ku lojtarët ishin në vitet e fundit të kontratës dhe Perez i transferoi në “Santiago Bernabeu”.

Ronaldo

Figo u transferua te Reali para zgjedhjeve, pastaj marrëveshja e Zidane u mbyll në ditët e para të korrikut. Braziliani atë kohë ishte në Kupën e Botës 2002 dhe befasisht deklaroi: “Nëse Madrid me do, të më telefonojnë. I përkas Interit, të tre duhet të bisedojmë dhe pastaj Madrid të bëjë ofertë për mua”.

Ky ishte sinjali që Reali të nisi negociatat me Interin, edhe pse presidenti i atëhershëm Massimo Moratti, refuzoi fillimisht këtë transferim.

Sidoqoftë, negociata zgjatën dhe transferimi nuk u regjistrua deri më 31 gusht. Reali pagoi 45 milionë euro, derisa me 2 shtator, ‘Fenomeni’ u prezantua në Madrid.

Sergio Ramos

Në verën e vitit 2005, Florentino zgjodhi nënshkrimin e Beds nga Sevilla, pas një viti të shkëlqyeshëm në Nervión, në të cilin, ndër të tjera, ai kishte shënuar një gol të shkëlqyeshëm për bardhezinjtë në Sánchez Pizjuán.

Pozicioni i presidentit të Sevillas, José María del Nido në fillim ishte i prerë: nuk pranonte negociontat me Madridin për Ramos.

Aq sa Madridi kishte nevojë për një gjest presioni nga lojtari, i cili arriti në një përqendrim me Kombëtaren në të cilën bëri paraqitje elegante, me një kostum të bardhë. Atje shprehu dëshirën e tij që palët të arrijnë një marrëveshje.

Del Nido vazhdoi në mbylljen dhe pas tij filloi të krijonte një rrymë mendimi në kundërshtim me lojtarin, i cili vite më vonë bëri që tifozët të fërshëllejnë Ramos sa herë që vizitonte “Pizjuán”.

Kohët e fundit, në serinë e tij dokumentare për Amazon, ai kaloi faturat e asaj kohe: “Gabimi më i madh ishte mosdhënia e shpjegimeve. Unë i lashë të tjerët të tregonin historinë për mua. Nënshkrimi im për Real Madrid ishte një transferim i rënë dakord midis klubeve. Florentino Pérez dhe José María del Nido ishin presidentët. Asnjëherë nuk ishte pagesa e një klauzole pasi ishte shitur. Kjo bëri që tifozët të mos më trajtojnë me të njëjtën dashuri që kam pasur gjithmonë dhe do të kem gjithmonë. Bëri që të më prisnin shumë mënyrë e dhimbshme. Unë kurrë nuk do ta fal dhimbjen e prindërve të mi dhe gjyshërve të mi “.

Dhe është që Del Nido e zgjati rezolutën deri në orën 11:30. më 31 gusht dhe bëri kështu duke pretenduar se Madridi kishte depozituar klauzolën e ndërprerjes në LaLiga, një pantomimë me të cilën ai donte të justifikohej para tifozëve, duke vënë të gjithë peshën e marshimit tuaj.

Në realitet, Sevilla pranoi 27 milionë euro, e njëjtë me klauzolën, por si një transferim i zakonshëm. Ramos u prezantua me 7 shtator dhe debutoi dy ditë më vonë.

Modric

Në verën e vitit 2012, me Madridin që ngazëllehej pasi kishte fituar La Ligan me rekord (100 pikë, 121 gola), José Mourinho kërkoi nga Florentino që të nënshkruante Luka Modric, një mesfushor i talentuar që luajti për Tottenham.

Por Florentino Pérez u prit me refuzimin e Daniel Levy, president i Spurs, për të transferuar kroatin, i cili në atë kohë po luante Kampionat Evropian.

Duke pasur parasysh progresin e kufizuar të negociatave, Modric bëri një hap kryesor që i përshtatet pak imazhit të një lojtari të butë dhe miqësor që ai ka skalitur gjatë viteve në Madrid: ai nuk pranoi të stërvitej me ekipin dhe nuk u fut në aeroplan për turneu që Tottenham do të niste për Shtetet e Bashkuara.

Gjest që i duhej operacionit, sepse Levy tashmë kishte rënë dakord t’i vendoste një çmim lojtarit (45 milion) dhe Madridi atëherë po përpiqej të ulte atë shumë.

Në këtë rast, nuk ishte e nevojshme të arrihej dita e fundit e tregut, më 27 gusht, Madrid njoftoi marrëveshjen me Tottenham, e cila u mbyll me 30 milionë euro fiks plus bonuse

Bale

Ishte telenovela e fundit e shkëlqyeshme që Real Madrid ka përjetuar, përsëri në 2013.

Me Florentino që rimodeli projektin që Carlo Ancelotti do të drejtojë, u bënë disa nënshkrime (Isco, Illarramendi, Carvajal …) dhe donte të vinte transferonte edhe uellsianin që ishte lojtari më i mirë në Premierligë.

Por ashpërsia e negociatave nga Modric një vit më parë ishte akoma e fshehtë dhe Levy në këtë rast ishte edhe më i hapur: nuk pranonte shitjen e Bale në asnjë rrethanë.

Dhe kështu mbeti gjatë gjithë verës, në të cilën Bale, siç kishte bërë Modric një vit më parë, deklaroi veten në mungesë dhe zbuloi se nuk do të luante më për Tottenham, madje duke kërkuar edhe kërkesën e transferimit, një mekanizëm Premier që dikur duhej të respektohej nëse do të aktivizohej nga futbollisti, megjithëse është qartësisht në përdorim.

Më 31 gusht, Levy më në fund pranoi se ai e kishte humbur betejën dhe pranoi të negocionte, por me një kusht: do të ishte një transferim rekord.

Çmimi i zgjedhur ishte 101 milionë euro (91 nëse bëhet në një pagesë të vetme, nuk ndodhi), pesë më shumë se 96 milionë që Madridi pagoi për Cristiano në 2009.

Marrëveshja, në fakt, përfshinte ndalimin për të zbuluar shumat e marrëveshjes në mënyrë që të mos rrëmbehen portugezët.