Ritëm i lartë i rrahjeve të zemrës, pëllëmbë të djersitura dhe humbje të oreksit, të gjitha këto janë simptoma të dikujt që po bie në dashuri. Dashuria nuk është thjesht një reagim kimik i neuroneve dhe hormoneve, që kombinohen së bashku në mënyrë që ne të biem kokë e këmbë për dikë tjetër.

Skuadra e MyBreast ka krijuar një infografik, i cili zbulon shkencën që fshihet pas dashurisë dhe çfarë përjetojnë mendjet dhe trupat tanë gjatë procesit.

“Pavarësisht se dashuria është një emocion i fuqishëm që ndihet universalisht nga njerëzit, shkaku për ndjenjat tona është kryesisht misterioz dhe gjithëpërfshirës”, tha eksperti i MyBreast.

“Megjithatë, nëse e gërvishtim sipërfaqen do të shfaqet një shpjegim shkencor pas mënyrës se si tërhiqemi nga dëshira, dashuria dhe pasioni.

Kombinimi i hormoneve dhe molekulave në trup mund të veprojë për të na udhëzuar përmes tri fazave të dashurisë – pasionit, tërheqjes dhe lidhjes.

Çdo fazë ofron koktejin e vet të kimikateve që mund të kontrollojë ndjenjat tona dhe mund të nxisë disa nga vendimet më të rëndësishme të jetës sonë, por ndodhin më shumë gjëra nga sa mund ta mendojmë.

Çdo histori dashurie fillon me kimikatin e dopaminës, e cila prodhohet në tru dhe në gjëndrat e veshkave.

Ky kimikat shton nivelet e hormonit, prek disa organe, gjëndrat e djersës dhe shqisat dhe është në thelb substanca që i vë sërish në punë “motorët” e zemrës sonë.

Nëse e gjeni veten duke djersitur më shumë gjatë fazave të para të marrëdhënies, fajin e ka dopamina.

Humori dhe emocionet tuaja gjithashtu preken, gjë që shpjegon përse jemi më shumë të entuziazmuar ose më të lumtur se zakonisht.

Pasi trupi juaj mbushet me këtë kimikat të fuqishëm, atëherë do të hyni në fazën e epshit, që nxitet nga hormonet e seksit, testosteroni dhe estrogjeni.

Këto hormone shpesh ju nxisin të gjeni një partner/e dhe kanë përgjegjësi për nxitjen e jetës suaj seksuale, pasi janë hormonet kryesore të dëshirës.

Sapo filloni të keni një lloj epshi për dikë, do ta gjeni veten të dashuruar ose të tërhequr ndaj dikujt. Kjo pjesë e ‘udhëtimit’ nxitet nga hormonet, të cilat rrisin vigjilencën dhe dëshirën seksuale kur dy njerëz gjejnë njëri-tjetrin.

Nëse nuk jeni të sigurt për tërheqjen që ndieni ndaj dikujt, thjesht shihni për shenjat. Këto janë bebet e syrit më të hapura, rritje e rrahjes së zemrës, djersitje dhe shtim të frymëmarrjes.

Efektet anësore mund të bëhen edhe më të rënda në varësi të kimikateve që nxisin tërheqjen.

Oksitocina, që quhet hormoni i dashurisë, ju pushton trupin kur jeni të dashuruar pas dikujt. Nivelet e saj rriten te burrat dhe gratë pas orgazmës, gjë që shpjegon përse disa njerëz bëhen më të afërt pas seksit.

“Mund të ndodhë që tërheqja më e madhe ndaj dikujt të rezultojë në një rritje më të madhe të çlirimit të këtyre hormoneve dhe rrit gjithashtu sasinë e tërheqjes.”

Kur fiksoheni pas dikujt, fokusi juaj shtohet, për shkak të hormoneve që ju bëjnë më vigjilentë ndaj tjetrit dhe ju lejojnë të kujtoni edhe detajet më të vogla.

Në një vigjilencë të tillë nuk është çudi që i kaloni mbrëmjet zgjuar, pasi keni shumë energji të papërdorur. Të njëjtat hormone ju shkaktojnë humbje të oreksit.

Çdo histori dashurie fillon me prodhimin e dopaminës, e cila prodhohet në tru dhe në gjëndrat e veshkës. Ky kimikat rrit nivelet e hormoneve, prek disa organe, ju djersit dhe ju zgjon shqisat.

Problemi i trupit të njeriut është se pavarësisht njohjes sonë për molekulat dhe emocionet, nuk prek pushtetin e tyre.

“Është diçka mbresëlënëse njohja me shkaqet e ndjenjave tona më të thella dhe shkaqet psikologjike që ndikojnë vendimet tona kur zgjedhim partnerë pa qenë të vetëdijshëm, megjithëse kjo nuk e ndryshon fuqinë që ka emocioni.”

Nëse tërhiqeni nga dikush, do të lidheni së shpejti pas tyre. Lidhja afatgjatë mes njerëzve përfshin një shumëllojshmëri hormonesh. Por nëse një lidhje dështon, kjo do të thotë se nuk po arrini t’i prodhoni mjaftueshëm hormone njëri-tjetrit. Për këtë arsye ju mund të bini në depresion dhe të mbylleni në vetvete. Marrëdhëniet janë shumë komplekse, ndaj është e vështirë të thuash përse ato mund të zbehen. Prodhimi i hormoneve nuk është gjithnjë i lidhur me afatin kohor të gjatë dhe kështu mund të mos prodhohen më në sasi të mëdha.