Ende në rrugë apo në park dëgjojmë fjali si: “Silluni si burrë”, “Djemtë nuk qajnë”, “Lotët janë vetëm për të dobëtit”… Mirëpo, nga ana tjetër, psikologët theksojnë se të tilla qëndrimet nuk janë të mira sepse fëmijët duhet të mësohen të tregojnë emocione. Ato na ndihmojnë të lidhemi me të tjerët.

Kur themi edukim i rreptë, varet se çfarë kuptojmë me këtë. Nëse marrim parasysh dënimin nën atë term, shumë kërkime kanë treguar se ndëshkimi nuk është një mjet i mirë për t’i mësuar fëmijës gjëra të rëndësishme. Kjo bën që fëmija të mësojë të jetë kokëfortë, i shenjtë dhe të bëjë gjëra të ndaluara kur askush nuk i shikon, thonë psikologët.

Pavarësisht gjinisë së fëmijës, prindi duhet të jetë i qëndrueshëm në të njëjtën kohë, por edhe i butë dhe i dhembshur. Me fjalë të tjera, edhe kur i ndalon diçka fëmijës, ai duhet të jetë me të kur është i mërzitur dhe t’i japë mbështetje.

Statistikat tregojnë se femrat diagnostikohen më shpesh me sëmundje psikologjike, por që, për shembull, depresioni te meshkujt zbulohet vetëm në fazat e mëvonshme.

Besohet se kjo ndodh sepse djemtë mësohen se shprehja e emocioneve është dobësi dhe se duhet të jenë të fortë. Prandaj, kur shfaqen probleme të vogla emocionale, burrat shpesh i shtypin ato në vend që t’i pranojnë dhe të përballen. Dhe kur emocionet shtypen, atëherë mund të ndodhin çrregullime më serioze psikologjike.

Natyrisht, është e rëndësishme të përpiqemi të jemi emocionalisht të qëndrueshëm, por termi stabilitet emocional dhe forcë kur rrit një djalë është i gabuar për jo-emocional. Më saktë, mendohet se mashkull i qëndrueshëm është ai që nuk shfaq apo mbyt emocionet.

Stabiliteti emocional është një aftësi që mëson si të njohësh emocionet në momentin kur ato ndodhin, të emërtohen dhe të rregullohen. Derisa djali të njohë dhe të dijë t’i emërtojë ndjenjat e tij, ai nuk mund t’i rregullojë ato siç duhet. Ai vetëm mund t’i shtypë, gjë që është e keqe.

Kjo është arsyeja pse djemtë duhet të lejohen të qajnë, sepse kjo është një nga mënyrat se si të shpëtojmë nga emocionet e rënda, gjë që e forcon një person që të vazhdojë të përballet me problemet e jetës.